hayalî ayı

Romalı yazar Büyük Plinius (MÖ 23-79) ayının (Lat. Ursus), yeni doğan yavrularını (ki çiftleştikten otuz gün sonra çoğu kez üç tane olmak üzere doğurduğunu söylüyordu Plinius) yalayarak ağzıyla (ağız: Lat. Orsus) biçim verdiğini yazmıştı. Zira yavrular yeni doğduklarında fareden biraz büyüktürler ve biçimsiz et topaklarına benzerler. (Bir kahverengi ayı yavrusu yaklaşık 255 gr. doğar. Anne, yavrusundan 529 kat daha ağırdır. İnsanda bu oran 1/25’tir.) Ayıların biçimsiz et yığınları doğurdukları ve anne ayının bunları yalaya yalaya biçimlendirdiği inanışı Eski Yunan kökenlidir. Büyük Plinius, daha da ileri giderek ayıların pençelerinin tabanında çok miktarda bulunan yağ ile beslendiklerini, diğer bir deyişle ayıların kendi bedenlerini yiyebildiklerini ileri sürdü. 1703 yılında Baron LaHontan, İrokualar ve Algonkinlerin bu inancı paylaştığını belirtiyor ve “Birçok insan, bu hayvanların gıda olarak yalnızca pençelerindeki suyla beslenerek üç ay (kış uykusunda) geçirdiklerine inanmayacaklardır, ama bu olgu su götürmezdir” diye yazdı.

E. Kocabıyık, Dolaylı Hayvan, 2. Basım, 2014, s. 158.