Theogonia'dan daha eski olan Enuma Eliş, başlangıç güçlerini kaosun güçleri olarak tasvir eder:
Ve altındaki yere daha isim konulmamışken,
babaları tarihten yaşlı Apsu ile
Anaları kargaşa Tiamat’ın
Suları karıştı birbirine
oluşmadı hiçbir tarla, görünmedi hiçbir bataklık
Ve yaratılmadı daha tanrıların hiçbiri
Ve olmadı hiçbir şeyin ismi, çizilmedi hiçbir yazgı
Yaratıldı sonra gökte tanrılar
Vücuda getirilidi Lahmu ve Lahamu...
 |
| Marduk |
Bu Sümer mitine göre, başlangıçta bir deniz vardır ve bu deniz dişi Tiamat (denizlerin tuzlu suyu) ile eril Apsû’nun (tatlı yeraltı sularının) biteviye çiftleşmesinin ürünüdür. Apsu ile Tiamat’ın çiftleşmelerinden Lahmu (erkek) ve Lahamu (dişi) isimli ejder benzeri varlıklar (tanrılar) doğar. Bu vahşi çiftler sürekli olarak kendi vahşetlerini üretmektedirler. Babil tanrısı Ea’nın (Eridu şehrinin tanrısı) (Sümerlilerin Enki’si) Apsu’yu öldürmesi üzerine Tiamat kendi öz oğlu Kingu ile evlenir ve bu ensesten on bir canavar doğar ve bunlar vasıtasıyla Ea’dan Apsu’nun öcünü almak ister. Ama Tiamat’a karşı koyma cesaretini Marduk gösterir; on bir canavarı zincirleyip yer altına hapseder. Marduk Kingu’nun göğsünden Kader Yazıtları’nı söküp kendininkine bağlar. Tiamat’ı kabuklu bir deniz hayvanı gibi ikiye böler ve parçalardan birini yüksekteki suların, yani göksularının dünyayı basmasını önlemek üzere gök kubbe olarak kullanır, diğerini de yeryüzü ve deniz için kayalık temel olarak kullanır. Kingu’nun kanından da insanı yaratır. Bu en eski mite göre insanın hamuru kötülük ilkesiyle yoğrulmuştur. Şeytan basitçe kötü değildir; aşağılık, ilkel, vahşi, sakil, hayvansı, çocuksudur; ayrıca güçlü, zaptedilmez, canlı ve kendiliğindendir. İdin bir görünümü olarak hem ilkel, aşağılık ve hayvanidir ama hem de insanı kendi sınırlarını aşmaya iten güçlerin fışkırdığı kaynaktır. Lucifer’dir, yani "ışık taşıyan"dır, "Cennet’ten düşmüş bir kıvılcım," dünyanın şafağında beliren bir sabah yıldızıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder